Nie pamiętam, żeby którykolwiek z wpisów o książkach miał aż tak długi tytuł! Jednak „Śledztwo od kuchni…” było na tyle sympatyczną lekturą, że nie sposób było przejść obok tej książki obojętnie. O czym jest i dlaczego taka fajna? Już opowiadam!

Joga. Dla jednych to ciąg skomplikowanych ćwiczeń, które pozornie tylko wyglądają na proste. Drudzy stwierdzą, że to nie dla nich, bo przerasta ich medytacja i cała ta metafizyczna otoczka. Jak więc jest z tą jogą? Odpowiedzi poszukałam w najnowszej publikacji wydawnictwa Vital gwarancja zdrowia, „Joga – kompletny przewodnik dla początkujących” autorstwa Cory Martin.

O tej książce czytałam na niejdnym blogu książkowym. Że świetny thriller, że napięta i cudownie skonstruowana akcja, że intryga jakich mało. I że wciąga od pierwszej strony. Gdy sama w końcu, zachęcona tymi recenzjami sięgnęłam po tą opowieść zastanawiałam się, czy mówimy o tej samej książce. Bo moje odczucia były odrobinę inne. Dlaczego? Już opowiadam…

Kolejny tom przygód Chyłki i Zordona. Jakoś przeoczyłam jego promocję, jeżeli jakakolwiek była. Nie czytałam żadnej recenzji na zaprzyjaźnionych blogach książkowych, nie widziałam też nic w internecie. Gdy więc na legimi zobaczyłam „Wyrok”, mimo wcześniejszej niechęci, pobrałam. Miałam cichą nadzieję, że to ostatnia książka z tej serii. Dlaczego? Już piszę.

Takiej książki było mi trzeba. W ferworze poważniejszych publikacji, zapomniałam już jak to przyjemnie jest raz po raz wybuchać śmiechem podczas czytania. A tu okazji było conajmniej kilka. I dzięki temu można przymknąć oko na kilka literackich niedociągnięć…

Bardzo lubię prozę jaką prezentuje Haruki Murakami. Uwielbiam te surrealistyczne, ale jakże sprawnie nakreślone historie, które koniec końców mają w sumie sens. Kiedy więc zobaczyłam na okładce tekst „Magiczna love story dla wielbicieli Murakamiego” musiałam po nią sięgnąć. I to nie dla love story. Jak wyszło? Czytajcie dalej!

Tak się popłakać… no tak się poryczeć!  Tę książkę skończyłam ze łzami w oczach. I na policzkach. Poruszyła mnie bardziej niż się spodziewałam. Lecz to jedynie utwierdza mnie w przekonaniu, że Natasza Socha jest moją ulubioną polską pisarką jeżeli chodzi o obyczajówki. (Nie)młodość… to historia z gatunku tych życiowych. Aż do bólu życiowych. 

A co by było– zagadnęłam mojego M…- gdyby tak faktycznie dało się zapisać człowieka w formie danych i przechowywać je w specjalnych warunkach, a potem, jak umrze, to go odtwarzać? Czy wtedy to będzie ten sam człowiek czy już nie do końca? Gdzie będzie jego prawdziwa istota, jego wewnętrzne ja? M.. popatrzył na mnie uważniej-…Continue reading Ten cholerny Księżyc Algis Budrys

O tej książce również było swego czasu głośno w booksferze. I wcale się nie dziwię- bo i temat ciekawy i podejście do niego godne podziwu. Autorka zabrała się za spisywanie losów służących – pań od wszystkiego, w okresie pierwszej połowy XX wieku. A jak się czytało? Już opowiadam…