Dzisiaj książka, która zmusza do refleksji nad…tym co właściwie robisz na co dzień. Do pomyślenia o tym, jak kreujesz siebie w oczach innych, na instagramie, blogu, czy w codziennych rozmowach z sąsiadami. Jesteś z nimi szczera, czy też chowasz się za jedną z masek?

Są takie książki, które czyta się niespiesznie, delektując każdym zdaniem. To jak obserwowanie misternie skleconej konstrukcji – patrzysz na wszystko z pietyzmem i prawdziwą przyjemnością zmieszaną z podziwem. Taka jest właśnie opowieść Yoko Ogawy – „Ukochane równanie profesora”.

Z twórczością K.N. Haner miałam już do czynienia wcześniej, za sprawą książki „Sponsor”. Okazała się ona małym literackim koszmarkiem, o którym chciałam jak najszybciej zapomnieć. Gdy zobaczyłam jednak, że ta sama autorka postanowiła opublikować książkę pod swoim prawdziwym imieniem i nazwiskiem, a na dodatek, pisząc, że jest to najlepsza jej książka, postanowiłam zaryzykować. Czy „Skandal”…Continue reading Skandal Katarzyna Nowakowska

Są książki, które mimo że objętościowo niepozorne, zapadają w pamięć. Są również i takie, w których nie pałasz sympatią do postaci w niej wykreowanych już od pierwszego akapitu. Ale to, żeby chcieć kopnąć głównego bohatera w nie-powiem-co i powiedzieć, że jest skończonym obleśnym dupkiem… zdażyło mi się po raz pierwszy. I to książce na pierwszy…Continue reading Emocjonalny Fast Food Alan Wysocki

W sierpniu, recenzje książkowe opanują opowieści z mocnym akcentem erotycznym. I zanim stwierdzisz, że to nie dla Ciebie te łzawe historie pełne wulgarnych scen…poczekaj. Znalazłam całkiem fajne dowody na to, że nawet erotyki mogą być przyzwoicie napisane. Oto jeden z nich…

Dzisiaj ostatnia już odsłona lipcowych recenzji powieści obyczajowych. Tym razem to książka, którą przeczytałam w jeden wieczór. Wymagała ode mnie cierpliwości. I wyrozumiałości. Nie podobała mi się. Ale chcę o niej napisać…trochę ku przestrodze…

Lipiec w recenzjach książkowych obyczajówką stoi. Dzisiaj mam dla Ciebie książkę która zaskoczyła mnie nie tyle treścią, co…formą. O co tyle krzyku? Już opowiadam!

Pomyśl sobie, że w końcu znalazłaś swój mały azyl na ziemi. Wymarzony dom, który jest tylko twój. Z ogródkiem, białym płotkiem i idealnie przystrzyżoną trawą. Może nawet z werandą, na której można niespiesznie wypić poranną kawę. W tym idyllicznym obrazku jest jednak pewna mała, lecz uporczywa rysa. Sąsiad- dupek, który zawsze wszystko psuje…

O ile czerwiec w recenzjach książkowych był kryminalny, o tyle lipiec będzie…obyczajowy. I już od razu przyznaję- nie jest to mój ulubiony gatunek literacki, lecz w imię poznawania nowych rzeczy, daję mu szansę. Na pierwszy ogień idzie książka, która zapowiadała się ckliwie i przewidująco. A jak wyszło? Ku mojemu zdziwieniu, bardzo przyzwoicie!